vrijdag 26 november 2021

Don Giovanni vol verrassingen

 

Het eenvoudige bruidspaartje voordat Don Giovanni op de proppen komt.


Don Giovanni vol verrassingen

 

Het wringt een beetje in de nieuwe versie van Don Giovanni bij de Nationale Opera. Die heb ik nog net vóór de nieuwe coronamaatregelen gezien in Amsterdam. De bekende opera van Mozart over de gelijknamige rokkenjager speelt zich meestal af op meerdere locaties: een tuin, een straat, een huis, een kerkhof, een eetzaal. Decorwisselingen geven dat aan. Regisseur Claus Guth en ontwerper Christian Schmidt laten dit komische drama afspelen in een bosgebiedje op een draaitoneel. Aan de rand ervan staat ook nog een soort bushokje. Een pad is breed genoeg om er een auto door te laten komen.


In het bushokje: Zerlina, Donna Anna en Donna Elvira. Op het dak Leporello (Adrian Sâmpretran). Links Masetto en rechts Don Ottavio (Long Long).


Inderdaad, het toneelbeeld is ook naar het heden verplaatst en doet in niets denken aan de rijke sfeer van een paar eeuwen terug, zoals in traditionele uitvoeringen. Wat wel overeind blijft, is natuurlijk de tekst, want aan de samensmelting van het oorspronkelijke libretto met de muziek van Mozart, mag niemand komen. Dat zou heiligschennis zijn.


Vlugzout

Daardoor krijg je wel vreemde situaties. In het begin al als Donna Anna flauwgevallen ergens tussen de bomen ligt en haar verloofde in het luchtledige vraagt ‘breng me een reukwater, een vlugzout…..’. Niemand in de buurt. Of als zo tegen het einde Don Giovanni en zijn knecht Leporello op een kerkhof het standbeeld van de vermoorde Commendatore zien en Leporello het opschrift wil voorlezen, dan moet hij zich behelpen met een omgeknakte boom in plaats van een standbeeld.

Ervaren bezoekers hebben dit natuurlijk wel vaker meegemaakt, dat  tekst en handeling  wringen in een eigentijdse operaproductie. Hier valt het extra op.


Masetto en Zerlina


 

Dat doet toch gelukkig weinig af aan het muzikale spektakel dat deze opera biedt en dat is  ook wel te merken aan het enthousiaste applaus van het publiek na drieënhalf uur. Alle solisten voegen zich uitstekend in deze uitvoering met het Nederlands Kamerkoor onder leiding van Jérémie Rhorer. Hun veelvuldige ensemblezang klinkt heel gaaf. In hun aria’s weten Adela Zaharia (Donna Anna) en Amanda Majeski (Donna Elvira) sterk te overtuigen. Het applaus tijdens menig open doekje bewijst dat ook wel.


Frederik Bergman

Ook alle lof verdienen de twee aanstormende Nederlandse solisten: Lilian Farahani en Frederik Bergman. Zij vormen een mooi jong stel, als het flirterige bruidje Zerlina en haar jaloerse maar naïeve bruidegom Masetto. Farahani zong een jaar geleden nog op een zondagmiddag voor een klein publiek in de Kazerne te Eindhoven (PKE). Voor de in Berkel-Enschot geboren en in Tilburg aan het conservatorium opgeleide Bergman was dit zijn  eerste grote operarol  op het hoofdpodium van de Nationale Opera: leuk geacteerd en goed gezongen.



De laatste voorstelling van deze Don Giovanni-reeks staat op het programma voor aanstaande zondagmiddag. Of die kan doorgaan met de af te kondigen coronamaatregelen, is op het moment dat ik dit schrijf nog onbekend.   


ARNOLD VERPLANCKE

Foto's: Bart Grietens



https://www.brabantcultureel.nl/2020/09/01/voor-bas-bariton-frederik-bergman-staat-opera-zingen-gelijk-aan-topsport/

https://www.brabantcultureel.nl/2020/09/22/wees-niet-bang-de-theaters-zijn-veilig-en-vol-verrassingen/

 

 

Geen opmerkingen: