Echtscheiding en pensioen
Delen of niet
'Nee ik hoef dat pensioen van haar niet. Scheiden is
scheiden, laten we consequent zijn.' Hij stelde
het zonder boosheid maar beslist. 'Dat is in je eigen nadeel,' reageerde
hun gezamenlijke advocaat bezorgd. En zij knikte er bij: 'Ik heb immers meer
opgebouwd dan jij.'
Ze waren jong getrouwd en hadden nog niet lang geleden hun
twintigste huwelijksfeest gevierd. Nou ja gevierd, in kleine kring dan. Een
etentje met hun enige dochter. Die studeerde al en woonde op kamers.
Het was niet de bedoeling erover te praten tijdens dat
dinertje. Maar bij het hoofdgerecht doorbrak dochterlief de stilte en vroeg:
'Zijn jullie eigenlijk nog gelukkig?' Ze zag plotseling tranen in de ogen van
haar moeder en haar vader verslikte zich bijna in een stukje eend.
Scheiden
'We wilden het er nu niet over hebben,' begon hij. 'Maar
laten we geen verstoppertje spelen, je moeder en ik gaan uit elkaar. We gaan
scheiden. Sorry liefje.'
Daarna bleek alles vrij soepel te gaan. Geen
vechtscheiding, maar een zakelijke aanpak. Niet twee advocaten, om het conflict
niet aan te wakkeren. Over de verdeling werden ze het snel eens. Over de huur
en studiekosten van de dochter, wie de piano kreeg en wie de vogelkooi.
Maar toen begon hun advocaat over de pensioenen die ze alle
twee tijdens hun huwelijk hadden opgebouwd.
Pensioen verdelen
'Volgens de wet verdelen jullie de pensioenen. Hij heeft
recht op de helft van jouw ouderdomspensioen. Dat is de moeite waard. En zij
heeft recht op de helft van jouw pensioen. Dat is nog niet veel omdat je lang
hebt gestudeerd en daarna meestal als zzp'er bezig was.'
Zijn reactie verraste haar. 'Nu we uit elkaar gaan, wil ik
ook geen financiële band meer hebben. Dus laten we de pensioenen niet delen,
stelde hij. 'Ieder houdt zijn eigen pensioenrechten. Dat kan toch als we dat
afspreken?'
Ja dat kon, bevestigde de advocaat. Hij kon dat opnemen in
het convenant. 'Maar nogmaals: het is wel in uw nadeel.'
Nabestaandenpensioen
De man knikte: 'Ik weet het. Maar ik heb nog meer dan
twintig jaar te gaan voor mijn pensioen. Ik zal wel voor mezelf zorgen.'
'Nabestaandenpensioen krijgt u ook al niet,' legde de
advocaat uit. 'Het nabestaandenpensioen van uw vrouw is op risicobasis
verzekerd en er is geen potje voor opgebouwd. 'U bent straks geen rechthebbende
op iets, ook niet als uw vrouw overlijdt.'
'In zijn pensioenregeling is dat toch anders,' meende zijn
vrouw te weten. Dat bleek inderdaad het geval.
'Als uw man overlijdt, dan krijgt u als ex inderdaad
nabestaandenpensioen, namelijk dat wat tijdens uw gezamenlijke huwelijk is
opgebouwd.'
De man haalde zijn schouders op. Bijna toonloos: 'Prima,
dan denk je in ieder geval nog aan me, als ik dood ben.'
'Ik zal heus we aan je blijven denken.' Ze voelde een brok
in haar keel: 'We hebben toch veel goede jaren gehad samen. Een dochter samen
gekregen. Alleen werkt het nu niet meer. Onze houdbaarheidsdatum is verstreken,
zeg maar.'
Even flitste zelfs door haar hoofd dat hij toch wel een
lieve vent was. Maar ja, het S-woord was gevallen. Je kon moeilijk meer terug.
'Graag!' Hij zei het niet hardop, maar dacht: liever een
vogel in de hand dan tien in de lucht.
Arnold Verplancke
Bestuurslid Pensioenfonds PGB
PS: als illustratie heb ik de hoes gebruikt van de Echtscheidings lp van Youp.
