Met 4 dertigers naar Londen dit keer

 Een waardevol en cultureel uitstapje

 

Ik geef het je te doen: Tate Modern, de National Gallery, Ronnie Scott’s Jazzclub, de Whitechapel Gallery, het complex van de Tower met de kroonjuwelen en een eigentijds concert van het London Symphony Orkest in de Barbican. Dat allemaal in drie dagen. Oja ik vergeet nog het terloopse bezoekje aan de bijzondere kerk van St. Bartholomew the Great, de diners bij de restaurants Rovi en The Jugged Hare en het nodige pubbezoek.

Nadat ik anderhalf jaar geleden door Karen, Joost en hun partners Marloes en Laura – allen dertigers dus - naar Berlijn was uitgenodigd voor mijn verjaardag, mocht ik dit jaar met hen mee naar Londen. De reisdagen niet meegerekend waren we er drie echt volle etmalen, waarin ik als 'boomer' bijna 50.000 stappen heb gezet volgens mijn iPhone. Maar het was zeer de moeite waard. Zowel de sfeer onderling en het enthousiasme als al het moois dat we in korte tijd hebben gezien en beleefd.

We reisden per trein en kwamen ’s avonds laat aan . De eerste dag was gelijk raak met een uitgebreid bezoek aan Tate Modern. In de Turbine Hal hangt een gigantisch groot doek van El Anatsui , met allerlei metalen materialen aan de oppervlakte, ook glimmende van metaal.

Laura en ik leken minimensjes voor dat monumentale kunstwerk.

 

Ook indrukwekkend vond ik het werk van Wilhelm Sasnal, zeker die waar hij zich heeft laten inspireren door zowel krantenfoto’s van de dood van Gadaffi als door een 15^e eeuws schilderij van het lichaam van de dode Christus.  

Op het ene schilderij zie je het lijk van  de Libische dictator. De mannen er omheen blijven onherkenbaar. Op de andere staan juist alleen maar de omstanders. Het zou kunnen dat ik het eerste werk eerder heb gezien in Kaapstad, zeven jaar geleden in het nieuwe Zeitz Mocaa museum. Het kwam me bekend voor maar ik vond het in ieder geval toch weer indrukwekkend.

Je kunt wel aan de gang blijven met fotograferen daar. Zo vond ik 'Reborn Sounds of Childhood Dreams' van Ibrahim El-Salahi heel bijzonder om te zien:

 

Joost keek ook aandachtig in Tate Modern. 

 

 We lunchten er:

 

En hadden zo een mooi uitzicht op de overkant:

 

Beneden was een hele groep kinderen bezig met Origami, het Japanse knutselwerk. Als je heel goed kijkt zou je linksboven ook Karen en Marloes kunnen ontwaren.

De avond was voor onder meer het Rovi restaurant. De andere ochtend stond de Whitechapel Gallery dichtbij ons hotel op het programma. Ik was er eerder geweest met Joke. In de middag volgde het echte werk met de National Gallery. 

Een van de eerste werken die mij opviel was het Paard van Troje dat met gejuich werd binnengehaald. Wat zouden ze op hun neus kijken daar. Het schilderij is van Giovanni Domenico Tiepolo uit de achttiende eeuw. 

Omdat schoonzus Marian belde, heb ik voor haar even snel foto's in het museum van haar neef Joost en nicht Karen gemaakt (samen met haar geliefde Marloes).

Een heel opvallen schilderij dat al van verre te zien was aan het einde van een lange galerij was met dit prachtige paard. Vraag me niet meer van wie.

Ook van de havenarbeiders die in New York bij een groot schip staan te kijken begin vorige eeuw, weet ik de kunstenaar niet meer. Het grote stoomschip deed me denken aan een soort ingelijste poster die mijn grootvader vroeger in zijn halletje had hangen. Hij was zelf chef van een scheepsmotorenfabriek. 

Dit onderstaande werk is natuurlijk bekend voor ons Nederlanders: Rembrandt schilderde een badende vrouw, waarschijnlijk denkend aan Susanna uit het bijbelboek Daniël. 

In Ronnie Scott's Jazclub mocht helaas niet worden gefotografeerd. Maar de muziek van het Joe Chambers Quintet klonk lekker, de sfeer was prima en het eten trouwens ook. En een van ons maakte er toch stiekem een:

Laura en Arnold op weg naar de Tower

Als je in Londen bent en de kroonjuwelen liggen uitgestald in de Tower, dan moet je daar natuurlijk langs. 

Dienstwoningen voor de bewakers 

Die zaterdag renden ook de lopers hun halve marathon door het centrum en langs de Tower. Twee weken later volgt de hele marathon van Londen. Op de foto hieronder een toepasselijk beeld van de oud- en nieuwbouw in Londen en helemaal onderaan zijn de hardlopers nog te zien.

Soms ontdek je heel onverwacht iets echt bijzonders. In een steegje zagen we een kerk, die spannend genoeg leek om er een kijkje in te nemen, de St. Bartholomes the Great. Niet ten onrechte. Er stond zomaar een bijzonder beeld van Damien Hirst 'Exquisite pain'. Het refereert aan de apostel Bartholomeus die gemarteld is en zijn gevilde huid over zijn arm draagt. Het beeld is gemaakt naar een anatomisch model. Het mes dat hij in zijn hand houdt is een scalpel.  

Eveneens opzienbarend mag het schilderij van Richard Harrison heten dat ook in de kerk hangt. Christus aan het kruis maar zonder de traditionele lendendoek. Het werk benadrukt zo de vernedering van Jezus, maar zal tegelijk de realiteit uitbeelden. De Romeinen hebben hem ongetwijfeld naakt gekruisigd om de spot met hem te drijven. 

De laatste avond was voor de 'klassieke' muziek, maar dan wel voor de zeer hedendaagse. Het London Symphony Orchestra voerde vijf werken uit die nog deze eeuw zijn geschreven, waaronder twee wereldpremières en twee premières voor het Verenigd Koninkrijk. Het heeft geen zin hier een rijtje namen te gaan noemen van nog onbekend componisten.

Vooraf aten we trouwens nog een hapje in The Jugged Hare:

Dirigent Francois-Xavier Roth complimenteerde het talrijke publiek in de grote zaal van Barbican Centre dat al die mensen toch waren afgekomen op dit concert terwijl ze geen flauw idee konden hebben wat ze zouden horen. 

Overigens klonk na de pauze ook nog het Concert voor Orkest van Béla Bartók uit 1940, dat toch voor een aantal luisteraars niet meer onbekend zal zijn geweest. De hedendaagse composities varieerden in lengte tussen de 5 en 20 minuten en verrasten door de spanning die ze opriepen en het royale gebruik van alle  mogelijkheden die een groot symfonieorkest biedt. 

Kortom deze 'boomer' en de vier dertigjarigen hebben er samen weer een bijzonder waardevol en cultureel uitstapje van gemaakt. 

Zie voor de Berlijn-dagen:

https://arnoldverplancke.blogspot.com/2022/11/met-jonge-dertigers.html