Met jonge dertigers

 

Drie mooie dagen samen in Berlijn

Wie krijgt nou de kans om als boomer van ver boven de zeventig een lang weekend op stap te gaan met vier jonge dertigers? Ik dus. Het is nog een verjaardagscadeau van Karen en Joost en hun gelieven Marloes en Laura. Om samen Berlijn te bezoeken  in drie volle etmalen, de reisdagen niet meegerekend. Met de trein, veilig en comfortabel.

 

Na een  nacht op heerlijke stevige matrassen van het  hotel Leonardo Alexanderplatz bezoeken we het museum Hamburger Bahnhof. Dat veel zalen net worden omgebouwd voor een nieuwe tentoonstelling mag symbolisch heten. Bijna overal waar je kijkt in de Duitse hoofdstad zijn bouwvakkers druk in de weer aan het renoveren of nieuwbouwen.

 

Het eerste kunstwerk dat ik in het museum  tegen kom, maakt mijn dag al goed. Van Anselm Kiefer die ik al jaren volg, zie ik een mij volstrekt onbekend werk: Lilith am Roten Meer uit 1990. Een wandbreed loden object met allerlei technieken bewerkt . Ook voor deze oervrouw lijkt de zee zich te openen, maar de vele losse jurkjes suggereren dat de doortocht veel vrouwelijke slachtoffers heeft gekost.

 

In een van de bovenzalen maak ik gebruik van de uitsparingen in de metalen vitrages om het jeugdige viertal  te fotograferen. (zie bovenaan) Overigens de mooiste foto van deze trip maakt Joost als hij ‘zijn’ Laura fotografeert deels door het haar van Karen heen.

 

In de loop van de middag belanden we in een leuk bruin eetcafé (Alt-Berliner Wirtshaus) waar we van een eenvoudige doch zeer voedzame lunch genieten, afgesloten met een kartoffelschnaps. Jawel, uitgezonderd de absolute non-alcoholica onder ons  drinken we het brandende goedje alle vier met veel plezier.

 

Max Ernst: Capricorne

Drie van de vijf kunnen geen genoeg krijgen van het kunstaanbod in Berlijn en bezoeken ook nog de Neue Nationalgalerie, terwijl de anderen hun slag slaan in een paar winkels.

 

In de avond volgt mijn inbreng: een bezoek aan de Berliner Philharmoniker. Het wereldberoemde orkest speelt er eigentijds werk  van Andrew Norman, een mooi toegankelijk vioolconcert van Mozart en een grote symfonie van Korngold uit 1952. Vooral dat laatste werk maakt veel indruk, niet alleen op ons, maar op de hele uitverkochte zaal waar het voor het eerst klinkt. 

Het applaus houdt maar aan. Het orkest staat zelfs maar op terwijl het nog voortduurt en verlaat het podium. Alleen dirigent Kirill Petrenko komt nog even alleen terug om het laatste applaus in ontvangst te nemen.

 

In de foyer

Zaterdag staat er een bezoek aan een enorm gevangenisterrein op de agenda Hohenschönhausen voor alle vijf. Na de oorlog is het allereerst een oord geweest waar de Sovjet-bezetter van Oost-Duitsland gevangenen ondervraagt en opsluit in een onmenselijke regime, daarna een even barbaars gevangenencentrum van de Stasi in de DDR.

 

Joost in het cellencomplex

Voordat we ons daar laten rondleiden, bezoekt het culturele drietal alvast het Humboldt Forum, inclusief het dakterras voor het mooie uitzicht. Dit grote gebouwencomplex is een herbouwde kopie van het stadspaleis dat er ooit heeft gestaan. In de oorlog is het plat gebombardeerd, na de oorlog heeft er een DDR-gebouw gestaan Palast der Republik, maar na de eenwording is ook dat afgebroken om plaats te maken voor een kopie van het oude paleis.

 

Op het dakterras

In de middag maken we een speurtocht naar een glutenvrije bakkerij en in de avond eten we heerlijk Indiaas.

Na het Indiaas eten

 

Wannsee conferentiehuis

De zondag begin weer heel serieus met een bezoek aan het huis van de Wannsee Conferentie. Daar is begin 1942 door de top van Nazi-Duitsland beraadslaagd over de vernietiging van 11 miljoen joodse burgers in Europa. In het prachtig aan het meer gelegen villa zijn gelukkig veel van de documenten bijeengebracht en tentoongesteld om deze gruwelijke volkerenmoord nooit te vergeten.

 

Monet: Graanschelven en de zon 1890

Monet: Landschap Ile Saint-Martin 1881

De trein brengt ons vervolgens naar Potsdam waar twee van ons na de lunch een wandeling maken rond het meer en de drie anderen nog een vliegensvlug bezoek brengen aan  het Barberini Museum. Het toont onder andere een verrassend uitgebreide verzameling prachtige werken van Monet.

Monet: Palazzo Ducale 1908

Monet: Les Petites-Dalles bij eb 1884

Leonora Carrington: Katzenfrau 1951

 

Eind van de zondagmiddag staat nog de Gedächtniskirche op het programma. Als we de wanden bewonderen met alle fragmenten van de kapotgebombardeerde glas-in-lood ramen, oefent een zangkoor heel sfeervol in de kerk.

Het diner ’s avonds blijkt gepland niet heel ver van het theater waar het Berliner Ensemble nog steeds speelt, het vroegere gezelschap van Bertolt Brecht. Buiten in een plantsoentje staat zijn standbeeld. Niet omdat het erg goed lijkt -  voor zover dat in het donker te zien is – maar uit respect voor deze grote toneelschrijver, moet ik hem toch even fotograferen.

 

Schnitzels en nog een laatste alcoholische versnapering sluiten een lekker lang weekend af in Berlijn, vol cultuur en historie en vooral vriendschappelijk samen zijn. Dank voor dit bijzondere initiatief!

 

Arnold